ตอนยังเป็นนักศึกษาผมเป็นเพียงนักศึกษาไม่กี่คนที่ได้มีโอกาสเรียนต่อ ปีที่ 5 (คนปกติเขาเรียน 4 ปี) เนื่องจากเกิดอุบัติเหตุทางการศึกษานิดหน่อย ก็เลยจำเป็นต้องมาเรียนในปีที่ 5
เรื่องของเรื่องก็คือไม่ตั้งใจเรียนนั่นแหละ เลยต้องมาเก็บตอน ปี 5 เทอม 2 เสียเวลาไปหนึ่งเทอมเต็มๆ
เวลาที่เสียนั้น ไม่ได้เสียไปโดยเปล่าประโยชน์ ผมได้ไปช่วยทางบ้านแฟนขายของ ตามตลาดนัดครับ เหนื่อยดีครับ แต่ก็พอได้ตังอยู่
พอถึงเวลาที่ต้องลงทะเบียน ต้องมีการให้อาจารย์ที่ปรึกษาเซ็นชื่อ ในใบลงทะเบียนด้วยครับ ผมอยู่ ปี 5 แล้ว อาจารย์ที่ปรึกษาตอนปี 4 เขาก็ติดธุระ ก็เลยต้องมีการเปลี่ยนอาจารย์ที่ปรึกษา
เอาล่ะเปลี่ยนมาเป็นอาจารย์ ที่เคยเป็นที่ปรึกษาโปรเจคจบให้ผม อาจารย์ท่านนี้ ก็สอนในภาคไอที แขนงเทคโนโลยีเครือข่าย ด้วย (ผมก็เรียนแขนงนี้แหละ)
ผมก็ได้นัดท่านแล้วเข้าไปพอเพื่อเซ็นเอกสารต่างๆ
ท่านก็ถามว่า “ว่างๆตอนไม่ได้เรียน ทำไรอยู่”
ผมก็ตอบไปว่า “ขายเสื้อผ้าเด็ก ตามตลาดนัดครับ”
ท่านก็ถามต่อว่า “ฝีมือก็มี ทำไมไม่ไปหางานทำ”
ผมก็ได้แต่บอกว่า “ครับ”
…..ผมเคยมี….ฝันอยากจะมีรายได้แบบ passive income……
……อยากช่วยพ่อแม่ส่งบ้าน-ส่งรถ……
……ฝันอยากจะพาพ่อแม่ไปเที่ยวต่างประเทศ……
……ผมลืมมันไปแล้ว……
ประโยคที่ว่า “ฝีมือก็มี ทำไมไม่ไปหางานทำ” มันทำให้ผมได้สติ และมันยังก้องอยู่ในความคิดตลอดเวลา
“นี่…กูทำอะไรอยู่วะเนี่ย…”
การที่ไปขายของไม่ได้เลวร้าย มันแค่พอมีพอกิน แต่มันไม่ได้สร้างชีวิตให้เราดีขึ้นเลย (อาจขายผิดที่ก็ได้นะ..อิอิ)
พ่อแม่เรา ยังต้องลำบากอยู่เลย ต้องส่งน้องเรียนอีกคน
ผมก็เลยตัดสินใจ!!!
เอาวะ… ความรู้ก็มี ฝีมือก็มี เอามาเขียนเป็น Blog ดีกว่า
อย่างน้อยวันนี้เราไม่ได้ทำงานในสิ่งที่เราเรียนมา ก็แบ่งปันความรู้ให้คนอื่นบ้าง เผื่อเขาจะนำไปทำประโยนช์ได้
และผมก็เริ่มรับงานเป็น Freelance Programmer ด้วย มันไม่ง่ายเลยครับ ที่หน้าใหม่อย่างผมจะมีคนจ้าง (ในโลก internet เพราะมีมาม่ากันบ่อยเหลือเกิน)
แต่ก็ยังมีคนที่รู้จักกันมานาน มาจ้างทำเว็บ มีเพื่อนคอยส่งงานมาให้ และก็ยังมีคนที่กล้าเสี่ยงมาจ้าง (นับถือเลย)
ผมเป็น Freelance มาได้สักระยะนึงล่ะ (เริ่มทำประมาณ มิ.ย. 57)
รถผมที่พังยับจอดสะระแหน่ขึ้นนานกว่า 6 เดือน กลับมามีชีวิตใหม่อีกครั้ง…ด้วยเงินจากงานตรงนี้ (ไปแหกโค้งมา..คนไม่เป็นไร..)
สุดท้ายนี้ ผมเชื่อว่าเพื่อนๆทุกคนมีความฝันครับ…มาทำความฝันให้เป็นจริงกันเถอะครับ
กรอบอะไรที่มันล้อมเราอยู่…แหกมันออกมาเลยครับ ไม่ต้องกลัว
“อุปสรรค ไม่ได้ทำให้เราล้มลง แต่มันผลักให้เราก้าวต่อไป”
ผมตั้งเป้าหมายไว้ว่า สิ้นปีนี้ จะมีรายได้จากงาน Freelance …100,000 บาทครับ
ขอบพระคุณ…
คุณพ่อและคุณแม่
สุดยอดอาจารย์ที่ปรึกษา ผศ.ดร. อนิราช มิ่งขวัญ ที่ช่วยเตือนสติผม
Putter@ruk-com ที่ให้โอกาสผมได้แสดงฝีมือ
บทความดีๆจาก The CEO Blogger, VitTarot และ อีกมากมาย (เอามาหมดคงจะยาว 555)
และทุกคนที่ให้การสนับสนุน ทำให้เกิด blog นี้ขึ้นมาได้
ใหม่@chonable.com
ติดตามผมได้ที่ https://www.facebook.com/chonable